Meike Knoors, derdejaars studente Vormgeven product, ruimte en media maakte naar aanleiding van de coronacrisis de fotoserie HUIDHONGER. Ze licht toe waarom ze deze serie maakte: “Wat mijn aandacht trok is dat er veel wordt gekeken naar praktische zaken door de overheid. Wat moet er gebeuren, wat is daarvoor nodig? Maar wat gaat er eigenlijk om in de mensen? Hoe slaan we onszelf hierdoor heen? Wat vraagt het van ons? Wat is ons gevoel hierbij? Deze vragen stelde ik mezelf.”

De vader van Meike kreeg corona en werd met de ambulance naar het ziekenhuis afgevoerd. “Het is zo angstaanjagend om van dichtbij mee te maken. Om je papa weg te zien zakken. Het gevoel dat je afscheid moet nemen. Niet wetend wat er te wachten staat. Je hebt er geen grip op. Ik voelde me leeg, opgesloten, pijn, niet de realiteit. Ik dacht gebeurd dit echt? Mijn vader is een gezonde man, hoezo overkomt ons dit? Die angst doet zoveel met de mensen!”

Samen doorheen
Ze besloot dat die verschillende gevoelens meer aandacht moesten krijgen en maakte een fotoreportage om het beklemmende, benauwde, angstige gevoel dat mensen in deze tijd voelen om te zetten naar beeld. “Dat heb ik weergegeven door een plastic laken dat vastkleeft op de huid. Het is puur, oprecht en straalt precies het gevoel uit van beklemming. Je wilt eruit, maar het kan niet. Je zit vast. Vast in je omgeving, situatie, je gevoelens. De natuur in de foto’s is de misleiding. We verlangen maar kunnen niet. We missen en blijven hopen. Je moet je eraan overgeven. Niemand heeft er controle over. In Nederland hebben we aangeleerd alle touwtjes in handen te hebben. En de grip op die touwtjes moeten we nu laten gaan.” Ze hoopt dat mensen door haar foto’s te bekijken, zien dat ze niet alleen zijn. Dat het gevoel herkenbaar is en zorgt voor saamhorigheid. “Dat is belangrijk. We gaan hier samen doorheen. Het is oké om niet oké te zijn!”

Fotograaf: Meike Knoors
Concept & Productie: Meike Knoors
Styling: Meike Knoors
Model: Tes Bartray